maandag, april 03, 2006

The Show Is Over There Isn't Anymore

You played your part so well.....

Altijd was alles goed voor elkaar en zag het er piekfijn uit. Het Heertje, maar net als velen, vroeger te zwaar en te hard moeten werken.

3 april 2006

Kon Piet vrijdag en zaterdag voor de komende 10 jaar nog de hele wereld aan, hij had ook nog een bezoek gebracht aan de caravan op de camping in Beilen, zaterdag moest hij opnieuw worden opgenomen in het ziekenhuis in Assen.

En vandaag maandag 3 april 2006 11:30 is Piet Joling toch nog heel plotseling veel te vroeg van ons heengegaan. 9 jaren tot augustus 1955 was mijn oom Piet geen oom maar veel meer mijn oudere broer. Als ik terugdenk aan die mooie tijd krijg ik een warm gevoel van binnen.

PIET bedankt!

Piet is 19-02-2006 71 jaar geworden.
Bea Bernard Janny Erna Yvon en ook al jullie kinderen en aangetrouwden veel sterkte.

1 opmerking:

Bert Conard zei

The show is over now.. there isn’t anymore.
You played your part so well ….
Een lied van Petula Clark

Dat ging er door mij heen op Maandag 3 april om 12:00 uur. Toen er een sticker BELET op de deur van kamer 14 afdeling B1 in het Wilhelmina Ziekenhuis te Assen was geplakt.

En vandaag vrijdag 7 april ’06 neem ik samen met jullie afscheid van Piet.

Piet hij was 11 jaar ouder dan ik, in mijn jeugd van 46 tot eind 1955 was hij er als een oudere broer iedere dag.
Met de feestdagen en St. Nicolaas. Zomers en winters Piet, een vrolijke kwajongen, een jofele gozer, leren schaatsen, altijd in voor grappen, de lol, charmant en altijd goed geknipt, de lach en die pretoogjes, ik zal ze nooit meer vergeten.

10 januari 2006 j.l.
Piet was nog 70, mijn moeder werd een week later 80 jaar. Samen met Bea hebben we bij mijn moeder thuis nog uitgebreid gezellig gegeten en bij zitten praten.

Toen Piet 3 weken geleden in het ziekenhuis werd opgenomen schrok ik, shit, nee.....
De dagen daarna belde ik Piet een paar maal. Hij had een telefoon aan bed.
JOLING zonder dialect.
En dan herken ik Piet weer optimistisch weinig laten merken en nooit klagen ‘ ik krijg alweer therapie”
Volgende week weer naar huis.
Ja juist dan herken je de geboren optimist en doorzetter.
Jaaaah en hij ging weer naar huis.

Optimisten in Nederland (mensen die de wereld mooier maken) zijn een uitstervend ras, die klagen niet. Die zijn altijd op zoek, zoals het hoort positief op zoek naar de nuttige en mooie en vrolijke kanten van het leven the sunny side of the street.

De laatste jaren liep voor Piet die street van Assen over de camping in Beilen pal voor zijn caravan langs.

Aan het eind van de afgelopen week was Piet alweer even naar de camping toe geweest, Piet was er weer helemaal klaar voor en kon er weer lekker tegenaan.
De camping zijn sunny side of the street.

En trots Ja Piet was er trots op, dat het goed ging met z’n kinderen, de kleinkinderen, de aangetrouwde en de stiefkinderen. Piet was gen egoïst.
Piet was een tevreden man, gelukkig met wat hij samen met BEA had, de caravan en een knappe auto voor de deur.

Alles in het leven wordt duurder en het enige wat nog steeds gratis is voor iedereen LUCHT en juist die werd Piet noodlottig.
Het kan niet anders. Piet heeft de laatste tijd pijn en verdriet gehad en van binnen, de twijfel hoe lang red ik dit nog, die onzekerheid........
Piet, jongen jij hebt alles gegeven tot de laatste dag....

Je was alleen veel te weinig een egoïst om 100 te worden.

Piet m’n jongen met verdriet en pijn in m’n hart neem ik vandaag afscheid van je, maar de warme herinneringen die blijven, warme herinneringen aan een broer een oom een vriend een mooie man met het hart op de goede plaats Piet je was me heel dierbaar.

Aan Petrus daar boven aan de hemelpoort haal het doek maar op en rol de rode loper maar uit, wij nemen afscheid van een ster uit ons leven, maar jullie krijgen er in de hemel een bij, hij heeft het verdiend.

Piet BEDANKT

Bert Conard Assen, 7 april 2007