
De photo's spreken voor zich en de middelste is een herdenking aan de plaats waar de as van oom Piet is verstoord.



Wie dot mij wat, wie dot mij wat, wie dot mij wat vandage. 'k Hen de banden vol met wind, nee ik heb ja niks te klagen. Wie dot mij wat, wie dot mij wat, wie dot mij wat vandage.'k Soll wel zeggen ja het mag wel zo. Tekst van Daniel Lohues
Geen opmerkingen:
Een reactie posten